Ελληνική φιλοξενία στη θάλασσα…
Στραβά κι ανάποδαΒρισκόμαστε στην Σκιάθο, καταμεσής του καλοκαιριού. Είμαστε Έλληνες και κάνουμε διακοπές στη χώρα του Φιλόξενου Διός, ξακουστή για τη φιλοξενία της. Είμαστε μια παρέα που αποτελείτε από δύο φουσκωτά και ένα cruiser. Το πρωί, μετά το πρωινό μας, ετοιμαζόμαστε να φύγουμε προς νέους προορισμούς. Ολοκληρώνουμε ανεφοδιασμούς σε τρόφιμα και περιμένουμε το βυτίο βενζίνης και νερού για να γεμίσουμε τα τάνκια των φουσκωτών. Ο Βενζινάς ανταποκρίνεται άμεσα στο τηλεφώνημα μας και σε λίγο είναι κοντά μας. Ο υπεύθυνος του νερού είναι άφαντος. Αρκετός κόσμος στο μόλο μουρμουράει για την κατάντια των ελληνικών λιμανιών. Έχει φτάσει 12.30 το μεσημέρι και ακόμα ο κύριος δεν απαντάει το τηλέφωνο του, δεν εμφανίζεται πουθενά και όλοι παρακαλάμε τους skippers του Κυριακούλη να μας δανείσουν λίγο νερό.
Εν τω μεταξύ, ο Βενζινάς κος. Μιτζέλος έρχεται στο μόλο, εκεί που είχαμε ορίσει συνάντηση για να ανεφοδιαστούμε. Τα φουσκωτά μας είναι δεμένα δίπλα δίπλα και πρώτος παίρνω εγώ βενζίνη γεμίζοντας τα τάνκια μου. Μετά ακολουθεί ο φίλος μου ο Χάρης. Καθώς ο Χάρης βάζει βενζίνη, του πετάει λίγη βενζίνη έξω. Προφανώς, έχει κάποιο πρόβλημα με τον εξαερισμό του τανκ βενζίνης. Έπρεπε να μειώσει λίγο τη ροή της βενζίνης για να μπορέσει να ολοκληρώσει τον ανεφοδιασμό του. Ο κος Μιτζέλος όμως, είχε αντίθετη γνώμη. Δεν είχε την υπομονή να περιμένει αυτά τα έξτρα 3-5 λεπτά. Τον περίμεναν κι άλλοι πελάτες. Ο Χάρης, τον παρακάλεσε να κάνει λίγο υπομονή. Ο κος Μιτζέλος όμως αρνήθηκε κι έκλεισε την παροχή της βενζίνης από το βυτίο του. Το αποτέλεσμα ήταν να τρέχουμε πίσω του με ένα μπιντόνι της εφεδρικής 21λτ, να το γεμίζουμε με full ροή και να το μεταγγίζουμε στο φουσκωτό. Δεν υπήρχε άλλος τρόπος να φύγουμε από το νησί. Δεν είχαμε αρκετά καύσιμα.
Η κατάληξη ήταν, να μας πάρει αρκετές ώρες και πολύ εκνευρισμό για να καταφέρουμε να πάρουμε όση βενζίνη χρειαζόμασταν και να μπορέσουμε να πάμε με ασφάλεια στον επόμενο προορισμό μας.
Αυτές οι συμπεριφορές, αγαπητοί θαλασσινοί μου φίλοι, δεν ανταποκρίνονται στον πολιτισμό που θέλουμε να υποστηρίζουμε ότι δημιουργήσαμε πριν από 2500 χρόνια και συντηρούμε μέχρι τώρα. Αυτές είναι συμπεριφορές που οδηγούν τον αριθμό των τουριστών που επισκέπτονται την Ελλάδα να είναι πτωτικός χρόνο με το χρόνο.
Εάν κάποιος επισκεφτεί τα Τουρκικά παράλια και φιλοξενηθεί στις μαρίνες τους, θα προβληματιστεί με τη διαφορά στο παρεχόμενο service, την οργάνωση και τη συνέπεια της γείτονος χώρας.
Ας καταγγείλουμε λοιπόν όλα τα στραβά κι ανάποδα που συναντάμε και ας προσπαθήσουμε να κάνουμε την Ελλάδα ξανά κέντρο πολιτισμού, για να νιώθουμε πάλι περήφανοι για τον τόπο και την κουλτούρα μας.