“Ικαρία : Ξεχωριστή, απ΄όλες τις απόψεις”.

Προορισμοί

Θέλαμε να πάμε στην Ικαρία εδώ και χρόνια. Η αγάπη της φίλης μας της Δώρας και της οικογένειάς της για το νησί τους, σκόρπιες εικόνες που είχαμε δει, οι διηγήσεις για τον ιδιαίτερο χαρακτήρα των Ικαριωτών, όλα, μας προσκαλούσαν να επισκεφτούμε το νησί.

Αλλά όταν ταξιδεύεις με φουσκωτό, πρέπει να έχεις σύμμαχο σου το καιρό. Η Ικαρία, μ΄ένα κατά κανόνα φουρτουνιασμένο Ικάριο πέλαγος να τη χωρίζει από τους επισκέπτες που την ονειρεύονται, δεν είναι εύκολα προσβάσιμη. Όμως δεν πτοηθήκαμε.

Μετά από δύο καλοκαίρια που λόγω καιρού αλλάξαμε ρότα, το προηγούμενο καλοκαίρι, αποφασίσαμε να επισκεφθούμε την Ικαρία. Παρόλα τα μποφόρ και αυτή την φορά, η δύναμη των verado 225, καθώς και η εξαιρετική πλεύση του σκάφους, μας πήγαν με ασφάλεια στον προορισμό μας…. Και κάπως έτσι φτάσαμε στο λιμάνι του Αγίου Κήρυκου.

Τις δύο πρώτες μέρες είμαστε μέσα στην απογοήτευση και στα νεύρα.

Ο καιρός χάλασε και μπορούσαμε να πάμε για μπάνιο μόνο στις κοντινές στον Άγιο Κήρυκο παραλίες. Ωραία γάργαρα νερά, πράσινο, βότσαλο αλλά… αρκεί αυτό, για κακομαθημένους συνηθισμένους σε ωραία νερά, εραστές του φουσκωτού, που έφαγαν πολύ πολύ νερό για να φτάσουν στον προορισμό τους;

Ο Άγιος Κήρυκος δεν έχει καμία γραφικότητα. Πού είναι τα ταβερνάκια δίπλα στο κύμα, με τα κρεμασμένα χταπόδια; Θέλαμε ότι ονειρευτήκαμε! Τα ενοικιαζόμενα αυτοκίνητα δεν είχαν μικτή ασφάλιση και έπρεπε να πάρεις το ρίσκο να πληρώσεις αδρά μια πιθανή στραβοτιμονιά. Αλλά έτσι και αλλιώς δεν υπήρχε διαθέσιμο αυτοκίνητο. Η τοπική συγκοινωνία για να γνωρίσεις το νησί, αποδείχτηκε άσκηση για δυνατούς λύτες.

Τις περισσότερες μέρες υπήρχε λεωφορείο για κάποιους προορισμούς, που όμως το απόγευμα δεν επέστρεφε στη βάση του. Έπρεπε λοιπόν να περιμένεις τη μέρα που θα υπήρχε δρομολόγιο επιστροφής.

Νιώσαμε αποκλεισμένοι. Από τον καιρό και από τις συνθήκες. Και γκρινιάζαμε. Και ο καιρός δεν έλεγε ν’ αλλάξει. Η πρόγνωση ήταν εφτάρια για τις επόμενες μέρες…

Ευτυχώς! Γιατί την τρίτη μέρα βρεθήκαμε με αυτοκίνητα και είχαμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε το νησί. Οι Ικαριώτες φίλοι μας και η αγαπημένη μας Αρετή που ήρθε με τα παιδάκια της με πλοίο από τη Σάμο ανέλαβαν να μας ξεναγήσουν.

Η Ικαρία θέλει χρόνο για να τη γνωρίσεις και να σου αποκαλύψει τις ομορφιές της. Που είναι πολύ περισσότερες απ’ αυτές που αναφέρονται στους τουριστικούς οδηγούς.

Ναι, ο Αρμενιστής, το Γιαλιστήρι και η Μεσακτή είναι από τις ωραιότερες παραλίες του Αιγαίου. Ναι, πρέπει να δεις τον όρμο του Να,

με τα ερείπια του ναού της Αρτέμιδος. Αξίζει να κολυμπήσεις στην παραλία Φάρος, στον όρμο του Δράκανου, στην παραλία του Μαγγανίτη και στις εξωτικές Σευχέλλες.

Αλλά πιο πολύ θέλεις χρόνο για να γνωρίσεις την ορεινή Ικαρία με τα πεύκα, τις καστανιές, τις κουμαριές και τα κυπαρίσσια.

Τα σπανιότατα αγριολούλουδα της, τις άσπρες Παιώνιες, τις καμπανούλες και τα “σκουλαρίκια”, τους Γάλανθους της Ικαρίας, με τις θεραπευτικές ιδιότητες.

Να δεις το φαράγγι του ποταμού Χάλαρη και του καταρράκτη στα Ραξούνια. Η Ικαρία θεωρείται ορεινό νησί με έντονες αντιθέσεις. Το βόρειο τμήμα της έχει πυκνή βλάστηση και τις ωραιότερες αμμουδιές.

Εκεί είναι κτισμένοι οι περισσότεροι οικισμοί καθώς και ο διατηρητέος, Εύδηλος η παλιά πρωτεύουσα του νησιού και το δεύτερο λιμάνι του.

Ο Εύδηλος, χτισμένος σε μια πράσινη κοιλάδα, είναι ιδανικός προορισμός με τη γραφικότητα και τις τουριστικές ευκολίες του.

Στο Δήμο Εύδηλου και στον Δήμο Ραχών, συναντάει κανείς τα ομορφότερα χωριά και σε πολύ κοντινή απόσταση μερικές από τις ωραιότερες παραλίες του νησιού.

Το μόνο πρόβλημα για τους ανθρώπους που κάνουν διακοπές με σκάφος είναι οι σχεδόν μόνιμοι βόρειοι και βορειοανατολικοί άνεμοι, που σχεδόν αποκλείουν την επιλογή του λιμανιού του Εύδηλου.

Η Ικαρία είναι πράγματι ένα ιδιαίτερο, πανέμορφο νησί, που πολύ θα ήθελα να επισκεφτούμε ξανά για να το γνωρίσω πιο βαθειά αλλά αυτή τη φορά με αυτοκίνητο. Δεν ξέρω αν αξίζει τον κόπο να περάσεις το Ικάριο πέλαγος για να βρεθείς δεμένος στον Άγιο Κήρυκο.

Αξίζει σίγουρα τον κόπο να μάθεις την ιστορία του νησιού, την καταγωγή αυτών των ιδιαίτερα ιδιόμορφων αλλά και ζεστών ανθρώπων. Αν δώσεις στον εαυτό σου το χρόνο και την ευκαιρία, θα δεις ότι πίσω από την ιδιόμορφη συμπεριφορά βρίσκονται άνθρωποι που ξέρουν να φιλοσοφούν και να χαίρονται τη ζωή.

Μόνο που στα μάτια του βιαστικού ανθρώπου της πόλης, ο οδηγός του λεωφορείου που σταματάει στη μέση του δρόμου για 10 λεπτά, για να εξυπηρετήσει έναν άγνωστο, ο περιπτεράς που τον ρωτάς που είναι ο φούρνος και σου πιάνει κουβέντα, ο ταβερνιάρης που κάνει αστεία στη διπλανή παρέα και ξεχνάει να φέρει το λογαριασμό, οι νέοι που μισοαστεία – μισοσοβαρά θέλουν να κηρύξουν ανεξάρτητο κράτος την Ικαρία, όλοι, φαντάζουν λίγο γραφικοί.

Είναι όμως οι Ικαριώτες γραφικοί ή εμείς που πάμε διακοπές για να χαλαρώσουμε και βιαζόμαστε σαν να πρόκειται να χτυπήσουμε “κάρτα” στην παραλία;

Λίγη ιστορία

Η Ικαρία πήρε το όνομά της από το γιο του Δαίδαλου, τον Ίκαρο, που προσπαθώντας να δραπετεύσει με τον πατέρα του από τον βασιλιά της Κρήτης, Μίνωα, που τους είχε φυλακίσει στο Λαβύρινθο, πέταξε με φτερά από κλαριά λυγαριάς και πανί, κολλημένα στο σώμα του με κερί. Ο Ίκαρος αγνοώντας τη συμβουλή του πατέρα του, μεθυσμένος από τη χαρά του που πετούσε ελεύθερος, πλησίασε τον ήλιο. Το κερί έλιωσε και ο νέος έπεσε και πνίγηκε στο πέλαγος.

Από τότε το πέλαγος ονομάστηκε Ικάριο πέλαγος και το κοντινό νησί, Ικαρία.

Στους αρχαίους χρόνους οι Ικάριοι λάτρευαν το θεό Διόνυσο και πίστευαν ότι το κλίμα της αμπέλου του Διονύσου πρωτοφύτρωσε στον Πράμνο.

Άλλη θεότητα που λατρευόταν στο νησί ήταν η Ταυροπόλος Άρτεμις. Ερείπια του ναού της θεάς βρίσκονται στην παραλία του Να.

Οι Ίωνες, οι Ενετοί, οι Τούρκοι, εγκαταστάθηκαν κατά περιόδους στο νησί.

Το 1912 οι Ικαριώτες έδιωξαν τους Τούρκους και για 4 μήνες, πριν ενσωματωθούν με την υπόλοιπη Ελλάδα, ίδρυσαν την Ανεξάρτητη Ικαρική Πολιτεία.

Μετά την κήρυξη ως παράνομου του Κομουνιστικού Κόμματος της Ελλάδας το 1946, εξορίστηκαν στην Ικαρία χιλιάδες κομουνιστές. Ο αριθμός τους έφτανε στις 15.000 Οι περισσότεροι κάτοικοι της Ικαρίας είναι Αριστεροί και το νησί ακόμη ονομάζεται Κόκκινο Νησί ή Κόκκινος Βράχος.

Αρχιτεκτονική

Το κύριο στοιχείο της Ικαριώτικης αρχιτεκτονικής, στα ορεινά κυρίως χωριά, είναι η παρουσία της γρανιτόπλακας και του σχιστόλιθου στις στέγες των σπιτιών.

Τα τοπικά υλικά “εξαφάνιζαν” από το βλέμμα των πειρατών τα σπίτια και προστάτευαν τους αραιοδομημένους οικισμούς από τις επιθέσεις τους.

Ο Εύδηλος, που τ΄όνομά του σημαίνει ευδιάκριτος, είναι ο πρώτος οικισμός που χτίστηκε παραθαλάσσια μετά το τέλος της πειρατείας το 1830.

Ιαματικές πηγές.

Η Ικαρία από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, φημίζεται για τις μοναδικές ραδιενεργές αλιπηγές της. Οι θερμοπηγές της Ικαρίας είναι 9 και σύμφωνα με επιστημονικές μελέτες κατατάσσονται ανάμεσα στις πιο ισχυρές και θεραπευτικά αποτελεσματικές πηγές του κόσμου.

Παράδοση και Πολιτισμός

Η Ικαρία διατηρεί ζωντανά πολλά από τα παραδοσιακά χαρακτηριστικά της, τα έθιμα και τα λαογραφικά στοιχεία της.

Αξίζει να παρευρεθείτε σε ένα Ικαριώτικο Πανηγύρι ν’ ακούσετε τη λύρα, την τσαμπούνα, το βιολί και το λαούτο, τα Ικαριώτικα δημοτικά τραγούδια, τα σατυρικά πολύστιχα ποιήματα, τις “ρίβες”, και να χορέψετε Ικαριώτικους χορούς.

Αξίζει να βρεθείτε σ’ έναν παραδοσιακό Ικαριώτικο γάμο και να παρακολουθήσετε κάποια από τις δεκάδες πολιτιστικές εκδηλώσεις που πραγματοποιούνται στο νησί σχεδόν καθημερινά κατά την διάρκεια του καλοκαιριού.

Τοπικά προϊόντα

Τα τοπικά προϊόντα που αξίζει να δοκιμάσετε είναι ο “Πράμνιος οίνος”, μαύρο βαρύ κρασί, το Ικαριώτικο “Καίσι” βερίκοκο που τρώγεται ολόκληρο, το παραδοσιακό κατσικίσιο τυρί “Καθούρα”, τα νοστιμότατα αγριοκάτσικα “ρασκά”, τα γεμιστά, το “σουφικό” και το “μαγερειό” της τοπικής κουζίνας.