Τω αγνώστω συνεργάτη…
Τω αγνώστω συνεργάτη…
Από τον Μάκη Ματιάτο
Πώς να αποχαιρετίσεις ένα Μεγάλο Φίλο λέγοντας το τελευταίο αντίο! Πώς να ξεχάσεις έναν πραγματικό Άνθρωπο, όταν αυτός με κάποιο τρόπο έχει περάσει μέσα στην ψυχή σου! Πώς να περιγράψεις έναν αληθινό Φίλο που έφυγε για πάντα από κοντά σου, με λίγα πενιχρά και τετριμμένα λόγια, όταν μάλιστα δεν έχεις το ταλέντο της πένας του!
Του οφείλω πολλά. Με βοήθησε, με στήριξε, με εμψύχωσε, με έμαθε πολλά. Αν σήμερα είμαι αυτός που είμαι στον ειδικό τύπο της θάλασσας, το οφείλω κατά ένα μεγάλο μέρος στο Φίλο και Συνεργάτη για αρκετές δεκαετίες, τον Χάρη Εφτανησιώτη, κατά κόσμον Χαράλαμπο Άννινο, που έφυγε ξαφνικά για το τελευταίο του ταξίδι, σε άλλες θάλασσες και ωκεανούς, χωρίς μελτέμια πια, αλλά με την αγέρωχη αντιμετώπιση που είχε στη ζωή του. Ο «γραμματικός» όπως συνήθιζε να αποκαλεί τον εαυτό του μέσα στα γραπτά του, περιγράφοντας τα ψαρέματα με το φίλο του Χάρη Τουτζιαρίδη και το «Vamos Baby», δεν θα ψαρέψει ξανά μαζί μας. Βρίσκεται εκεί ψηλά, μαζί με άλλους ερασιτέχνες θαλασσινούς και ψαράδες και σίγουρα μας βλέπει. Και είναι ευχαριστημένος αυτός ο υπέροχος Άνθρωπος, ο φίλος Μπάμπης, που συνεχίζουμε να γράφουμε για τη μεγάλη «ερωμένη» μας, τη θάλασσα, όχι φυσικά πως θα μπορούσαμε να «πιάσουμε» τον ιδιαίτερο και αναγνωρίσιμο τρόπο που είχε η πένα του, αλλά…
Ο Μπάμπης Άννινος, είναι ένας πραγματικός Εφτανησιώτης και Κεφαλλονίτης όπως είμαι και εγώ. Είχε την παράδοση της οικογένειας, το DNA -θα έλεγα- του λογοτέχνη. Αν θελήσει κανείς να τον δει μέσα από τα κείμενά του, θα ανακαλύψει έναν «ερωτικό» πεζογράφο, που είχε όλα εκείνα τα στοιχεία του «θαλασσογράφου» και όχι μόνο. Χρησιμοποιούσε μια «ποιητική» χροιά, με μία «ποιητική» γλώσσα που δεν συναντάμε στις μέρες μας και φυσικά δεν πρόκειται να δούμε στο μέλλον. Άκρως ερωτευμένος με τη θάλασσα, χρησιμοποιούσε ορολογία που μόνο κάποιος βαθιά μυημένος στη γλώσσα των ναυτικών θα μπορούσε να ξέρει. Αλλά, πέρα απ’ όλα -το επαναλαμβάνω- ήταν ένας «ερωτικός» λογοτέχνης, εφάμιλλος του μεγάλου ποιητή μας, του Νίκου Καββαδία.
Σαν έναν ελάχιστο φόρο τιμής στη γνωριμία μου με αυτόν τον Υπέροχο Άνθρωπο, θα δημοσιεύσουμε στο www.ortsa.gr όσα από τα αριστουργήματα, μας χάρισε όλα αυτά τα χρόνια και που είμαι ευτυχής να τα έχω κρατήσει. Ακόμα, θα πρότεινα στον εγγονό του, κ. Χάρη Λάγιο να βρει όλο το έργο του, από τη Ναυτική Ελλάδα, που ξεκίνησε να γράφει, μέχρι τις μέρες μας και να εκδώσει ένα βιβλίο με το έργο του Μοναδικού παππού του, που ο Θεός του χάρισε. Εγώ, προσωπικά θα βοηθήσω προς αυτή την κατεύθυνση με όλες μου τις δυνάμεις, θέτοντας στη διάθεσή του όλο το υλικό, που έχει περάσει από τα χέρια μου, και είναι αρκετό…
Φίλε Χάρη, εγγονέ του Μεγάλου Φίλου μου του Μπάμπη, του οποίου το όνομα έχεις, να είσαι υπερήφανος για τον πατέρα της μητέρας σου. Ο «Χάρης Εφτανησιώτης» πρέπει να μείνει στην ιστορία της θάλασσας γι’ αυτό που ήταν, ο ερωτικός άνθρωπος που αγάπησε πολύ βαθιά τη θάλασσα και έγραψε για αυτή. Υπόσχεσή μου να σε βοηθήσω στη διατήρηση του έργου ενός μεγάλου για μένα «λογοτέχνη» του χώρου μας. Είναι το λιγότερο που μπορώ να προσφέρω στη μνήμη ενός ανθρώπου, με τον οποίο είχαμε γενικά πολλά κοινά σημεία, αλλά εγώ υστερούσα πάντα στην «πένα», με την οποία ο Καλός Θεός μας τον προίκισε.
Ο τίτλος «τω αγνώστω συνεργάτη» έχει και αυτός την ιστορία του. Όταν έκανα την πρώτη μου εκδοτική προσπάθεια, έτυχε να πέσει στα χέρια του ένα τεύχος. Η δουλειά του άρεσε και διέκρινε μέσα από τις σελίδες το μεράκι ενός ανθρώπου να «προσφέρει». Άρχισε να μου στέλνει θέματα με το ψευδώνυμο «Χάρης Εφτανησιώτης» χωρίς να μου φανερώνει την ταυτότητά του. Έκανα, λοιπόν ένα editorial, απευθυνόμενος στον «άγνωστο συνεργάτη», προκαλώντας τον να μου φανερωθεί. Έτσι τον γνώρισα και με τον ίδιο τίτλο επιθυμώ να του πω «καλό ταξίδι εκεί που πας…».
Διαβάστε περισσότερα για αυτό το σπουδαίο φίλο στη διεύθυνση:
