Ταξίδι με φουσκωτό στη Βόρεια Εύβοια – Σποράδες – Παράλια Πηλίου. – Μέρος 3

Ταξίδι με φουσκωτό στη Βόρεια Εύβοια – Σποράδες – Παράλια Πηλίου.

Μέρος 3

Όλοι μαζί, δύο φουσκωτά, ένα δεκαπεντάμετρο Cruiser, τέσσερα παιδιά με παιχνίδια, μπάλες και μπρατσάκια, μία έφηβη με τα αξεσουάρ της, ένας νεαρός skipper, 6 γονείς με ποικίλους προβληματισμούς, πολλές μπύρες, πολλές επιλογές υγιεινής διατροφής, διάφορα ανθυγιεινά σνάκς, βιβλία που έμειναν αδιάβαστα και CD’s που έπαιξαν όλα, ξεκινήσαμε ένα μεσημέρι για Αλόννησο!  Η πρώτη μας στάση για μπάνιο ήταν στη νότια πλευρά του νησιού στον Μεγάλο Μουρτιά. Το νησί μας γοήτευσε με την πρώτη βουτιά. Υπέροχα νερά που στράφτιζαν στον ήλιο, και μπροστά μας ένα νησί με άγρια ομορφιά γεμάτο υποσχέσεις.

Δεν αργήσαμε να ξεκινήσουμε για το λιμάνι της Αλοννήσου, το Πατητήρι, γιατί έχοντας πια στην παρέα μας ένα μεγαλύτερο σκάφος, έπρεπε να φροντίζουμε εγκαίρως για μια θέση στο λιμάνι.  Νερό θα βρείτε στην προβλήτα που δένουν τα τουριστικά καΐκια και πάγο ακριβώς απέναντι, στο γωνιακό mini market.

Αφού δέσαμε, απευθυνθήκαμε στο Σύλλογο Ενοικιαζομένων Δωματίων, 24240 66188, που υπάρχει στο λιμάνι και κλείσαμε δωμάτιο. Δώσαμε τις πετσέτες και τα σεντόνια μας στο καθαριστήριο και ξεκινήσαμε για τα δωμάτια μας για ντουσάκι και ξεκούραση. Τα παιδιά, μετά το ντους, βούτηξαν στην τηλεόραση, κάνοντας αχόρταγα ζάπινγκ. Έχει και ο πολιτισμός τις εθιστηκές του συνήθειες.

Το απόγευμα συναντήσαμε τους φίλους μας για καφέ σ’ ένα από τα πολλά μαγαζιά της παραλιακής και χαλαρώσαμε με κουβέντες, σχέδια και χάζι με τα παιδιά να πιάνουν φιλίες στην παιδική χαρά του λιμανιού, ενθουσιασμένα από την επίσκεψη τους στη εταιρία προστασίας της Μεσογειακής φώκιας (www.mom.gr).

Αποφασίσαμε να επισκεφτούμε την Παλιά μεσαιωνική πρωτεύουσα του νησιού, τη Χώρα χρησιμοποιώντας λεωφορείο. Ανάμεσα σε σκόρπιες κουβέντες των νηπίων, «μαμά, εγώ έχω ξαναμπεί σε λεωφορείο;», των ενηλίκων, «πω πω, δεν θυμάμαι πόσα χρόνια έχω να μπω σε λεωφορείο» και τους ενδιάμεσης ηλικίας, «με λεωφορείο θα πάμε; Γιατί δεν παίρναμε ταξί…βαριέμαι», ανεβήκαμε και οι δεκατέσσερις κάνοντας κατάληψη στο μισό λεωφορείο.

Μέχρι να φτάσουμε στον προορισμό μας στριμωχτήκαμε, θαυμάσαμε την υπέροχη διαδρομή, ξενυχιάσαμε καμιά δεκαριά συνεπιβάτες, γελάσαμε μέχρι δακρύων και στο τέρμα ξεχυθήκαμε στην υπέροχη παλιά αύρα της Αλοννήσου, χαχανίζοντας σαν δεκαεφτάχρονα στην πενταήμερη του Λυκείου.

Η Χώρα, απίστευτα ατμοσφαιρική, είναι όντως υπέροχη με γραφικά καλντερίμια, καταπληκτική θέα, καλόγουστα μαγαζιά, ωραία φαγάδικα, μπαράκια και καφέ χωρίς ίχνος δευτεροκλασάτης τουριστικής αισθητικής, γραφική και φιλόξενη. Από τις ωραιότερες νησιωτικές Χώρες της Ελλάδος. Ιδανικός προορισμός για όλες τις εποχές του χρόνου και για όλους τους συνδυασμούς. Από ζευγαράκια μέχρι …πολυμελής παρέες. Φάγαμε ωραία, απολαύσαμε το γλυκό μας στο γνωστό «Χαγιάτι» και κατηφορίσαμε λόγω παιδιών, πάλι με το λεωφορείο σχετικά νωρίς, ενθουσιασμένοι κι αποφασισμένοι να μην φύγουμε από την Αλόννησο αν δεν δούμε την χώρα άλλη μια φορά, μέρα.

Αυτό ακριβώς κάναμε το επόμενο πρωί. Απολαύσαμε την βόλτα μας στη Χώρα και μετά αποφασίσαμε να πάρουμε το μονοπάτι και να κατέβουμε μέχρι το Πατητήρι με τα πόδια. Αν βρεθείτε στην Αλόννησο να το κάνετε οπωσδήποτε. Η διαδρομή είναι θαυμάσια με σκιά στο μεγαλύτερο μέρος της, διάρκεια περίπου ένα μισάωρο και βατή ακόμα και για ένα τετράχρονο. Μην το χάσετε.

Στο υπόλοιπο της ημέρας και μέχρι αργά το απόγευμα, απολαύσαμε τις βόλτες και τις βουτιές μας στην ανατολική πλευρά της Αλοννήσου. Ρουσούμ γιαλός και όρμος Βότση με πεντακάθαρα νερά, πράσινο αλλά και… κίνηση λόγω της κοντινής απόστασης από το Πατητήρι.

Χαρήκαμε την πανέμορφη Μηλιά με τα πεύκα μέχρι τη θάλασσα και τα άσπρα βότσαλα, κι ενθουσιαστήκαμε με το Κοκκινόκαστρο.
Το απόγευμα, μετά τα μπανάκια μας απολαύσαμε τη βόλτα μας στο Πατητήρι, χαζέψαμε την έκθεση βιβλίου που είχε στο λιμάνι και απολαύσαμε την τελευταία μας βραδιά στην Αλόννησο χαλαρά , με την υπέροχη παρέα μας.

Το επόμενο πρωί, με πολύ καλό καιρό αφήσαμε την Αλόννησο για να επισκεφτούμε την Περιστέρα. Οι μουσικές τέρμα, τα ψυγεία μας γεμάτα, η παρέα με τις καλύτερες προθέσεις και με φορτωμένες μπαταρίες από τα πολλά γέλια και την καλή επικοινωνία. Ήμασταν αποφασισμένοι να διανυκτερεύσουμε αρόδου, ψαρέματα, ξενύχτια και εμπειρίες εξωτικές σε ακατοίκητα ερημονήσια και πεντακάθαρα παρθένα νερά. Το ταξίδι μας σύντομο και γεμάτο προσδοκίες, αλλά η πραγματικότητα ήταν το λιγότερο… απογοητευτική.
Σ τα νότια κολπάκια της Περιστέρας συναντήσαμε πολλά σκάφη και πολύ βρομιά. Δεν έχω λόγια να σχολιάσω πόσο ελεεινή βρίσκω την τακτική των περισσοτέρων που έχουν τουαλέτα στα σκάφη τους, να την αδειάζουν μέσα στη θάλασσα που κολυμπούν αν όχι οι ίδιοι και τα παιδιά τους, σίγουρα θα κολυμπήσουν σε λίγο τα παιδιά του διπλανού σκάφους.
Φύγαμε από την Περιστέρα και αποφασίσαμε να πάμε στην Κυρά Παναγιά. Περάσαμε τρία υπέροχα μερόνυχτα αρόδου με πολύ ψάρεμα, ξενύχτια, τραγούδια, ποτά, βουτιές, νοστιμότατες κακαβιές και ονειρεμένα ηλιοβασιλέματα.
Κάποιο μεσημεράκι αφήσαμε για λίγο την παρέα και επισκεφτήκαμε το βορειότερο άκρο των Σποράδων, την Ψαθούρα με τον παλιό φάρο της που έχει ύψος 26 μέτρα και χτίστηκε το 1895! Πλησίον του φάρου βρίσκονται αρχαία ερείπια που χτίστηκαν την Νεολιθική Περίοδο!
Οι μέρες των διακοπών μας πλησίαζαν στο τέλος τους αλλά εμείς ορεξάτοι κάναμε σχέδια για το Πήλιο. Αποφασίσαμε λοιπόν ένα πρωί να ανέβουμε την ανατολική πλευρά του Πηλίου και… όπου φτάσουμε. Ξεκινήσαμε με τη θάλασσα λάδι, πράγμα σπάνιο για την περιοχή, και φτάσαμε μέχρι τον Κατηγιώργη και αφού πήραμε πρόγνωση καιρού συνεχίσαμε με προορισμό τον Αϊ Γιάννη. Η διαδρομή ήταν ονειρεμένη, η θάλασσα αριτίδιαστη, η Νταμούχαρη κουκλίστικη αλλά δυστυχώς δεν μπορέσαμε να δέσουμε. Στην παραλία πριν τον Αϊ Γιάννη, αποφασίσαμε να κάνουμε μια βουτίτσα να δροσιστούμε.

Δυστυχώς είχε σημαδούρες που απαγόρευαν να πλησιάσουμε την ακτή ώστε να έπαιζαν λίγο και τα παιδιά στην άμμο, οπότε είπαμε να χαλαρώσουμε. Σβήσαμε τις μηχανές Verado, βάλαμε μαγιό και κάναμε μπάνιο στα ανοιχτά. Δικαιούνται και οι λουόμενοι στην ακτή την ησυχία και την ασφάλεια τους. Μην τα θέλουμε όλα δικά μας.

Συνεχίσαμε το ταξίδι μας με προορισμό τον Αϊ Γιάννη και σκοπό να δέσουμε όμως… δεν υπήρχε χώρος ούτε για ένα φουσκωτό. Ανεβαίνοντας βόρια, συναντήσαμε το λιμάνι του Χωρευτού και δέσαμε εκεί. Δεν προστατεύεται από δυνατούς καιρούς αλλά στην περίπτωση μας η θάλασσα ήταν λάδι. Κάναμε μια βόλτα στο χωριό και μετά αποφασίσαμε να πάμε για φαγητό στη Ζαγορά. Πήραμε το λεωφορείο και περάσαμε ένα υπέροχο βράδυ στο Πήλιο. Όλα καλά αλλά όταν έπεσε η νύχτα, μην έχοντας προνοήσει πώς θα κατέβουμε στο Χωρευτό με το τελευταίο λεωφορείο των οκτώ (!), βρεθήκαμε οκτώ άτομα να ψάχνουμε για ταξί και να μην βρίσκουμε με τίποτα. Δωμάτιο για διανυκτέρευση δεν υπήρχε ούτε για δείγμα, τα παγκάκια της πλατείας μας έπεφταν λίγο άβολα και το auto-stop…. δεν λειτουργούσε. Τώρα; Τι κάνεις νύχτα, χωρίς δωμάτιο, με τέσσερα παιδιά; Ευτυχώς ο Θεός της περιπέτειας μας βοήθησε κι εμφανίστηκε μετά από παρακάλια ένα ταξί Mercedes που μας έχωσε μέσα και τους οκτώ, σε στρώσεις, και μας κατέβασε στα φουσκωτά όπου και διανυκτερεύσαμε.

Είχαμε τρεις μέρες διακοπών ακόμα μπροστά μας, και το πρόγραμμα προέβλεπε να συναντηθούμε με την υπόλοιπη παρέα στον Κατηγιώργη, να κάνουμε τις βόλτες μας για ένα διήμερο στις κοντινές παραλίες και την Τρίτη μέρα να γυρίσουμε.

Το meteo.gr όμως είχε άλλη άποψη. Από το απόγευμα της επόμενης μέρας ο καιρός φόρτωνε και το επόμενο τριήμερο προβλεπόταν με 6-7b. Μαζέψαμε λοιπόν τα μπουγαλάκια μας, αποχαιρετήσαμε την παρέα στον Κατηγιώργη με συγκίνηση, φιλιά και αγκαλιές και μέχρι το απόγευμα της ίδιας μέρας με καιρούς από 0-5b φτάσαμε στη Χαλκίδα γεμάτοι ωραίες αναμνήσεις, ανεμελιά, γέλια, περιπέτεια και πολύ αλμύρα…