Μηχανές σκαφών: Εσωλέμβιες vs. Stern Drives: Σύγκριση των δύο τύπων μηχανών για σκάφη για ευκολότερη επιλογή
Σύγκριση των δύο τύπων μηχανών για σκάφη για ευκολότερη επιλογή
Του Ιάσονα Θαλασσινού
Και οι δύο τύποι μηχανοκίνησης έχουν τους δικούς τους ένθερμους «οπαδούς», αλλά και φανατικούς «εχθρούς». Ποιός από τους δύο είναι καλύτερος; Η απάντηση είναι πως δεν υπάρχει καλύτερος ή χειρότερος. Τα πάντα ξεκινούν από τις ανάγκες του κάθε σκάφους. Φυσικά, υπάρχει και ο περιορισμός των stern drives σε σχέση με το μέγεθος του σκάφους, πέρα από τη διαφορετική συμπεριφορά στη μανούβρα.
Βασικά, και οι δύο τύποι μηχανοκίνησης είναι ίδιοι, με μόνη διαφορά πως η εσωλέμβιες (σχήμα 1) χρειάζονται και ένα σύστημα διεύθυνσης, ένα τιμόνι, που στην περίπτωση των έσω-έξω (σχήμα 2) υπάρχει.
Η έσω-εξωλέμβια μηχανή μετατοπίζει το βάρος πολύ πρύμα στο σκάφος, σε σχέση με την εσωλέμβια. Αυτό μπορεί να θεωρηθεί και καλό και κακό. Στα «γρήγορα» σκάφη, για παράδειγμα, το ανασήκωμα της πλώρης, λόγω της μετατόπισης του βάρους πρύμα, ίσως είναι ό,τι ακριβώς χρειάζεται για να αποκτήσει το σκάφος μας το σωστό τριμάρισμα για ταχύτητα.
Η αρνητική πλευρά είναι όμως ότι, αν το σκάφος «τρέχει» με την πλώρη πολύ ανασηκωμένη στον αέρα, χτυπάει όταν ταξιδεύει κόντρα στον καιρό και βέβαια δεν προσφέρει καλή ορατότητα στον κυβερνήτη. Το καλύτερο τριμάρισμα για σκάφη, που πλανάρουν, είναι γύρω στις 4º με 5º ανασήκωμα της πλώρης, όταν αυτό ταξιδεύει με ταχύτητα κρουαζιέρας. Αν το σκάφος δεν είναι τριμαρισμένο καλά και πλέει χωρίς ανασήκωμα της πλώρης, τότε η πλεύση του είναι κακή. Αυτός είναι ο λόγος, που οι έσω – εξωλέμβιες μηχανές είναι εφοδιασμένες με power trim, με το οποίο μπορεί κανείς να ρυθμίζει το trim από τη θέση διακυβέρνησης, δίνοντας το κατάλληλο τριμάρισμα για επιδόσεις, διαγωγή και συμπεριφορά. Οι εσωλέμβιες μηχανές δεν έχουν φυσικά power trim. Έτσι, τα σκάφη πλαναρίσματος θα πρέπει να είναι εφοδιασμένα με trim tabs για την επίτευξη της ιδανικής γωνίας τριμαρίσματoς των 4º με 5º. Γενικά, θα πρέπει να ξέρουμε ότι, αν το σκάφος ξεπερνά την ιδανική γωνία τριμαρίσματος, το αποτέλεσμα θα είναι να χτυπάει, κόντρα στον καιρό. Αντίθετα, αν το σκάφος είναι τριμαρισμένο πολύ χαμηλά, το «κράτημα» του γίνεται αφάνταστα δύσκολο με τον καιρό από πρύμα.
Ένα σχετικό πλεονέκτημα των εξωλέμβιων κινητήρων είναι το ό,τι διαθέτουν ξεχωριστά πηδάλια. Ακόμα και με τις μηχανές στο κράτει, το σκάφος κουμαντάρεται κάπως, εφόσον εξακολουθεί να κινείται με την αδράνεια στο νερό. Αυτό δεν συμβαίνει όμως και με τις έσω – έξω. Το μόνο, που μπορεί να βοηθήσει είναι καμιά «γκαζιά» που και που, πρόσω ή ανάποδα, για να έχουμε τιμόνι ή να κάνουμε κάποια διορθωτική κίνηση. Γενικά, τα ξεχωριστά πηδάλια είναι πολύ χρήσιμα, όταν κινούμεθα ή μανουβράρουμε στις μαρίνες και τα μικρά ασφυκτικά λιμάνια των νησιών μας.
Οι έσω – εξωλέμβιοι κινητήρες διαθέτουν μικρές σε διάμετρο προπέλες, που γυρίζουν με μεγάλη ταχύτητα. Αυτός είναι και ο λόγος, που ο τύπος αυτός του κινητήρα χρησιμοποιείται σε σχετικά «γρήγορα» σκάφη. Σε σκάφη εκτοπίσματος ή ημιεκτοπίσματος, οι εσωλέμβιοι κινητήρες είναι ό,τι πιο λογικό για την περίπτωση.
Ας δούμε όμως και ένα ακόμα σημείο, στο οποίο η έσω – έξω υπερέχει. Σε μικρούς πολυσύχναστους λιμενίσκους και μαρίνες, με τα αγκυρόσκοινα «ατάκτως ερριμμένα», οι προπέλες των σκαφών με εσωλέμβιες «κινδυνεύουν» με την πρώτη κίνησή μας να πιάσουν κάποιο σκοινί. Αυτό δεν συμβαίνει όμως με τις έσω – έξω, μια και υπάρχει δυνατότητα να ανασηκώσουμε το πόδι, με την προπέλα να «δουλεύει» σχετικά, μόλις κάτω από την επιφάνεια του νερού.
Καθαρές προπέλες σημαίνει καλύτερες επιδόσεις και μεγαλύτερη οικονομία. Οι έσω – έξω μάς δίνουν τη δυνατότητα να τις έχουμε πάντα καθαρές, εφόσον μπορούμε να τις ξενερίσουμε, κάτι που δεν προσφέρει η επιλογή της εσωλέμβιας μηχανής. Κατά τα άλλα, σαν κινητήρες και οι δύο τύποι έχουν την ίδια φιλοσοφία. Η μηχανή βρίσκεται πάνω στο σκάφος, εύκολα επισκέψιμη για τη συντήρηση. Η μόνη διαφορά είναι το πόδι της έσω – εξωλέμβιας και
ο άξονας της εσωλέμβιας, Η τελική επιλογή είναι, πλέον, δική σας.
