Τρεις μέθοδοι στήριξης…
Τρεις μέθοδοι στήριξης
Του Μάκη Ματιάτου
Στο ιστιοφόρο σκάφος αντιμετωπίζουμε πάντα το πρόβλημα στήριξης, όταν δεν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε περαστή βίδα με παξιμάδι. Έχουμε, λοιπόν, τρεις βασικές λύσεις, το πριτσίνι, τη λαμαρινόβιδα και τη μηχανική βίδα.
Αν, για παράδειγμα, θελήσουμε να τοποθετήσουμε κάποιο αντικείμενο στο κατάρτι, θα πρέπει να καταφύγουμε σε μια από τις παρακάτω λύσεις. Ας τις δούμε αναλυτικά.
Πριτσίνι: Είναι κατάλληλο σαν μέσο στήριξης και μπορεί να κρατήσει μεγάλα φορτία, όταν αυτά εξασκούνται υπό γωνία. Τρυπάμε με τρυπάνι, που έχει την
ίδια διάμετρο με το πριτσίνι (σχήμα 1) και τοποθετούμε εύκολα και γρήγορα με τον πριτσιναδόρο (σχήμα 2), χρησιμοποιώντας ανοξείδωτα πριτσίνια για μεγαλύτερη αντοχή.
Λαμαρινόβιδες: Προσφέρονται για τη στήριξη (σχήμα 3) αντικειμένων, που δεν δέχονται φοβερά φορτία (σχήμα 4) ή για προσωρινές στηρίξεις. Καλό είναι να επιλέγουμε ανοξείδωτες λαμαρινόβιδες.
Μηχανικές βίδες: Προσφέρουν ιδανική στήριξη για αντικείμενα, όπως πλαστικά clam cleats και άλλα «φρένα». Ανοίγουμε τις τρύπες (σχήμα 5) και μετά χρησιμοποιούμε βιδολόγο, για να ανοίξουμε βόλτες στο αλουμίνιο του καταρτιού. Το πλεονέκτημά τους είναι ότι μπορούμε να βιδώσουμε και να
ξεβιδώσουμε ανά πάσα στιγμή τα αντικείμενα, που στηρίζουμε, είτε για επιθεώρηση, είτε για συντήρηση, όπως για παράδειγμα μερικά φανάρια, που τοποθετούνται στο άλμπουρο.
Σε όλες τις περιπτώσεις, ανεξάρτητα από τη λύση στήριξης, φροντίζουμε να βάζουμε σιλικόνη σε όλη την επιφάνεια, που θα καλυφθεί με το αντικείμενο, καθώς και στις τρύπες (σχήμα 7), όχι μόνο για τη στεγανότητα, αλλά και για να αποφεύγουμε να έρχονται σε επαφή δύο μέταλλο π.χ. ανοξείδωτο και αλουμίνιο, πράγμα, που προκαλεί διάβρωση, λόγω μεγάλης διαφοράς αριθμού οξείδωσης στον πίνακα των ευγενών μετάλλων (η αλγεβρική διαφορά των κανονικών δυναμικών οξειδοαναγωγής των δύο στοιχείων).
