Ταξίδι με φουσκωτό στη Βόρεια Εύβοια – Σποράδες – Παράλια Πηλίου. – Μέρος 2

Προορισμοί

Ταξίδι με φουσκωτό στη Βόρεια Εύβοια – Σποράδες – Παράλια Πηλίου

Μέρος 2

του Γεράσιμου Θαλασσινού

Η πόλη της Σκιάθου πολύχρωμη, πολύβουη και με πολλές επιλογές για φαγητό, ποτό, νυχτερινή ζωή. Μαγαζιά με ρούχα, internet café, ψαγμένα μπαράκια, παραλία που σφύζει από ζωή με ζωγράφους, ινδιάνους που κάνουν σόου κι ότι άλλο μπορείς να φανταστείς. Αν κάποιος θέλει κόσμο, φασαρία μέχρι το ξημέρωμα το λιμάνι της Σκιάθου είναι ότι πρέπει. Αν πάλι το όνειρο σου για τις διακοπές δεν έχει και πολλά κοινά μ’ αυτή την εικόνα… ας κινηθεί διαφορετικά. Στις οκτώ το πρωί οι ξενύχτηδες βρίσκονται στον δεύτερο ύπνο, το λιμάνι είναι πιο ήρεμο έως έρημο και το καφέ στο νησάκι (στο Μπούρτζι) μια πολύ καλή επιλογή. Καθαρό και καλαίσθητο.

Ο Τσουγκριάς, το νησάκι απέναντι από το λιμάνι είναι πράγματι πανέμορφο. Οι δύο τεράστιες αμμώδεις γειτονικές παραλίες που επισκεφτήκαμε ήταν πράγματι ονειρεμένες. Ωραία νερά, πράσινο, beach bar για να χαλαρώσεις και να τσιμπήσεις κάτι στη σκιά του.

Εικόνα ιδανικών διακοπών. Σκάφη, υπέροχη θάλασσα, ωραία αμμουδιά, ονειρεμένο σούρουπο, ήσυχη νύχτα και το…τέλειο ξημέρωμα. Επίγειος παράδεισος για όσους είχαν …επιλεκτική μνήμη και υπομονή. Για όσους επιλέγουν να ξεχάσουν τις συχνές επελάσεις των τουριστικών σκαφών κατά τη διάρκεια της ημέρας που ξεφορτώνανε δεκάδες επιδρομείς με μαγιό, (για λίγο ευτυχώς) και είχαν την υπομονή να καλύψουν με αντικουνουπικό κάθε γυμνό χιλιοστό του κορμιού τους. Για να σωθούν από την ημίωρη άγρια επίθεση των κουνουπιών κατά το σούρουπο. Προμηθευτείτε αντικουνουπικό, ρίξτε κι έναν υπνάκο τις ώρες τουριστικής αιχμής και χαρείτε το υπόλοιπο πακέτο. Αξίζει τον κόπο. Τι να γίνει; Τα ωραία αξίζει να τα χαίρονται όλοι, ακόμα και τα κουνούπια!

Μετά την ξεκούρασή μας, αποφασίσαμε να επισκεφτούμε τα Λαλάρια. Φορτίσαμε τις μηχανές, βάλαμε μπροστά της Verado και ξεκινήσαμε. Ότι βλέπετε στις φωτογραφίες, αυτό είδαμε κι εμείς. Τα θαυμάσαμε από μακριά και συνεχίσαμε για μια πιο ήσυχη παραλία……

Προχωρώντας προς βορρά, είδαμε μια συστάδα βράχων που έμπαινε στη θάλασσα και πάνω στον ψηλότερο βράχο καρφωμένος ένας ιστός με την Ελληνική σημαία επάνω του να κυματίζει. Κοιτώντας καλύτερα, είδαμε να σχηματίζεται μια πολύ μικρή παραλία και επάνω της να βρίσκεται μια χαριτωμένη καντίνα με καλαμιές για προστασία από τον ήλιο. Αμέσως γυρίσαμε την πλώρη μας κατά ΅κει και σε λίγα λεπτά φουντάραμε. Βγήκαμε έξω και κάτσαμε στους ωραίους ξύλινους πάγκους να απολαύσουμε ένα καφέ.

Εκεί συναντήσαμε δύο φίλους οι οποίοι ξεκίνησαν από Χαλκιδική λέγοντας στις γυναίκες τους ότι πάνε για ψάρεμα για πέντε ημέρες και…φτάσανε Κυκλάδες. Εκείνη η ημέρα ήταν η ημέρα του γυρισμού. Ξεκίνησαν στις πέντε το πρωί από Κύθνο και αυθημερόν θα έφταναν Χαλκιδική! Στο δρόμο φυσικά έκαναν στάσεις για μεζέδες και ουζάκια. Πιάσαμε την κουβέντα για διάφορα ταξιδιωτικά θέματα, τους κάναμε παρέα και στα ουζάκια και μετά από δύο περίπου ώρες ξεκίνησαν για τα τελευταία 50 μίλια του ταξιδιού τους.

Ο καιρός άρχισε να φορτώνει, πυκνά σύννεφα σκέπαζαν τον ουρανό. Αποφασίσαμε να μην ξαναγυρίσουμε στο λιμάνι της Σκιάθου και ξεκινήσαμε για τη Σκόπελο. Μετά από 40 λεπτά ταξιδιού με 5b είδα το πρόσωπο της γυναίκας μου να φωτίζεται. Να το λιμάνι…φτάσαμε. Πανέμορφο!!! Το λιμάνι της Σκοπέλου είναι ιδανικό για σκάφη. Πολλές θέσεις, καθαρό, ήσυχο.

Θα μπορούσαμε πολύ ευχάριστα να κοιμηθούμε στο φουσκωτό αν ο γκρίζος ουρανός δεν μας διαβεβαίωνε ότι σε λίγες ώρες θα πραγματοποιούταν η πρόβλεψη για καταιγίδες που μας πληροφόρησε ο φίλος μας ο Paul. Ψάχνοντας αρχές Αυγούστου και τελευταία στιγμή για δωμάτια, οι επιλογές μας είναι περιορισμένες. Μετά από αρκετό περπάτημα και πολλά μα πάρα πολλά σκαλιά βρήκαμε 2 δωμάτια ψηλά στο κάστρο. Ίσα που προλάβαμε να βολευτούμε πριν ξεσπάσει μια μπόρα που κράτησε τρεις μέρες. Τρεις μέρες στην πόλη της Σκοπέλου που μας κέρδισε με τη γραφικότητα της, πολύ καλό φαγητό, τα ωραία μαγαζιά της. Υπάρχει και στη Σκόπελο τουριστικό πρόσωπο αλλά αυτό δεν υπερκαλύπτει την εικόνα του γραφικού αληθινά ωραίου ελληνικού νησιού και των φιλόξενων κατοίκων του. Πανοραμική θέα από το κάστρο, ωραία βροχερά απογεύματα με χάζι στα μαγαζιά και τα βιβλιοπωλεία, μπυρίτσες στα σοκάκια, πολλά σκαλιά και απίστευτη βροχή!!! Αυτές τις εικόνες πήραμε μαζί μας με επικρατέστερη την εικόνα των παιδιών μας στα σοκάκια του κάστρου να παίζουν μπάλα μεταξύ τους και κρυφτούλι με τη βροχή μπαινοβγαίνοντας στα υπόστεγα.

Την τέταρτη μέρα και μ’ ένα ήλιο να λάμπει πάνω από μια θάλασσα λάδι, ξεκινήσαμε με το φουσκωτό να γνωρίσουμε το νησί. Τα λιμανάκια, το ένα ομορφότερο από το άλλο. Τα πεύκα βουτάνε στη θάλασσα. Γαλαζοπράσινα νερά, ερημικοί κολπίσκοι υποδέχονται τα σκάφη ψάχνουν ιδιωτικούς παραδείσους.

Αλλά και πιο κοσμικές παραλίες σαν τον Πάνορμο και τις υπόλοιπες παραλίες μεταξύ Πανόρμου και Εληού κρατάνε την ομορφιά τους χωρίς να πνίγονται από τον πολύ κόσμο. Διανυκτερεύσαμε στον Αγνώντα, ένα συμπαθέστατο λιμανάκι με 2-3 ωραίες ψαροταβέρνες, ένα καφέ και ένα mini market για πρόχειρο ανεφοδιασμό.

Ένα μικρό ατύχημα με μια μέλισσα μας θύμισε την ανάγκη ενός πολύ καλού φορητού φαρμακείου που ευτυχώς πάντα προσέχουμε για να έχουμε στις διακοπές. Ακόμα και το πιο απλό τσίμπημα μέλισσας σε απόσταση, είτε με το φουσκωτό είτε με ταξί, μιας ώρας από το κοντινότερο φαρμακείο ή ιατρείο, μπορεί να αποδειχτεί μεγάλο πρόβλημα. Η κόρη μας ξέχασε τον πόνο της και ξεκούρασε το φουσκωμένο σαν φραντζολάκι χέρι της στο καφέ της παραλίας βλέποντας τον μικρό αδελφό της να κάνει κούνια σε μια υπέροχη παραλία κάτω από έναν ουρανό γεμάτο αστέρια….

Τις επόμενες μέρες επισκεφτήκαμε και τ’ άλλα δυο λιμανάκια της Δυτικής πλευράς της Σκοπέλου. Τον Έληο, ένα πολύ μικρό λιμανάκι, και βορειότερα το Λουτράκι που δεν είναι ιδιαίτερα γραφικό αλλά εξυπηρετεί σχεδόν όλες σας τις ανάγκες.

Ένα μεσημέρι, δίπλα στον Πάνορμο, σε μια ερημική υπέροχη παραλία συναντήσαμε τους φίλους που περιμέναμε από Αθήνα. Το πρώτο μέρος των διακοπών μας με την τετραμελή οικογένεια μας τελείωνε εδώ. Το ταξίδι μας με πρώτο προορισμό την Αλόννησο και με μια τρελή αλλά καθ’ όλα ταιριαστή 12μελή παρέα μόλις ξεκινούσε…