Ζάκυνθος

Προορισμοί

Η επιθυμία μου να επισκεφτώ τη Ζάκυνθο ήταν μεγάλη. Στο πρώτο μας ταξίδι με φουσκωτό στο Ιόνιο δεν την είδαμε και από τότε ο βασικός λόγος που ήθελα να απιστήσουμε για λίγο στο Αιγαίο και να ξαναγυρίσουμε στα ήρεμα νερά του Ιονίου ήταν η Ζάκυνθος.

Η εικόνα του Ναυαγίου, τόσο οικεία μέσα από την τουριστική προβολή της και τόσο απόμακρη λόγω της εξωτικής απόκοσμης ομορφιάς της προκαλούσε πάντα τη φαντασία μου. Τα διηγήματα του Ξενόπουλου με τις ηρωίδες του να ξαποσταίνουν μετά από μια βόλτα στη Μπόχαλη σ’ ένα καφενεδάκι και να ξεδιψούν με παγωμένο νερό δοκιμάζοντας φρέσκα σύκα δίπλα στα ομπρελίνα τους με γοήτευαν. Οι φίλοι Ζακυνθινοί που είχα γνωρίσει στην Αθήνα είχαν σχεδόν όλοι μια Επτανησιακή «τρέλα» πολύ… μεταδοτική και ένα χαμόγελο ανθρώπων που εκτιμούν τις χαρές της ζωής, το τραγούδι, το θέατρο, το μεθύσι μια βουτιάς σε καταγάλανα νερά.

Ήθελα πολύ να δω από κοντά τη Ζάκυνθο. Να μετρήσω την αληθινή της εικόνα με αυτήν τη μυθιστορηματική του νου μου. Και η αλήθεια της ξεπέρασε τη φαντασία μου. Η Ζάκυνθος είναι εκεί. Πιο όμορφη απ’ ότι μπορείς να περιγράψεις, με υπέροχους ανθρώπους ζεστούς και φιλόξενους, πολιτισμό να ξεχύνεται από κάθε της γωνιά, φύση που σε αφήνει άφωνο, γεύσεις και μυρωδιές αυθεντικές. Αφέθηκα στα εξωτικά νερά της κάνοντας βόλτα με το σκάφος με μόνη συντροφιά τις Verado και την φωτογραφική μου μηχανή.

Η πατρίδα του Σολωμού και του Κάλβου διατηρεί την πολιτιστική της κληρονομιά. Η αλήθεια είναι ότι οι καταστρεπτικοί σεισμοί του 1953 κατέστρεψαν μεγάλο μέρος της γραφικότητάς της. Οι Ζακυνθινοί ανοικοδόμησαν το σχεδόν ισοπεδωμένο νησί τους και προσπάθησαν να διατηρήσουν την παραδοσιακή αρχιτεκτονική.

Το φιόρο του Λεβάντε, το λουλούδι της Ανατολής όπως το αποκαλούσαν οι Βενετσιάνοι που διοίκησαν το νησί για 300 χρόνια πήρε το όνομά του από το γιο του βασιλιά της Τροίας Δάρδανου, τον Ζάκυνθο. Το νησί κατοικείται από την αρχαιότητα. Στους κλασσικούς χρόνους ίδρυσε πολλές αποικίες και αναπτύχθηκε πολύ. Τον 2^ο αιώνα π.Χ. την κατέκτησαν οι Ρωμαίοι. Αργότερα περιήλθε στην Βυζαντινή αυτοκρατορία και αργότερα τον 12^ο αιώνα στη δικαιοδοσία του κόμη Ορσίνι.

Το 1484 κατελήφθη από τους Ενετούς που χώρισαν τους κατοίκους σε ευγενείς, αστούς και ποπολάρους. Ακολούθησαν οι Γάλλοι, οι Άγγλοι και τέλος το 1864 ενσωματώθηκαν στην Ελλάδα μαζί με τα υπόλοιπα Επτάνησα.

Η πόλη της Ζακύνθου είναι χτισμένη στο νοτιοανατολικό τμήμα του νησιού, πάνω στα ερείπια της αρχαίας Ψωφίδας. Εκεί βρίσκεται το βασικό λιμάνι της Ζακύνθου. Γεμίσαμε τα τάνκια μας από το πρατήριο του κ. Σολομού με καύσιμα ελίν και ξεκινήσαμε…

Αξίζει να δείτε τον Αι-Νικόλα του μόλου, την πλατεία Σολωμού, την πλατεία του Αγίου Μάρκου με την ομώνυμη καθολική εκκλησία. Το 1797 σ’ αυτήν την πλατεία οι ποπολάροι έκαψαν το βιβλίο των ευγενών, το Libro d’ Oro.

Η Στράτα Μαρίνα, ο παραλιακός δρόμος είναι γεμάτος από κόσμο που βολτάρει τ’ απογεύματα και η Ρούγα με τις κιονοστοιχίες και τις στοές της θα σας γοητεύσουν.

Στη μητρόπολη του Αγίου Διονυσίου βρίσκεται το σκήνωμα του Αγίου, προστάτη του νησιού. Ένα από τα σημαντικότερα μουσεία είναι το Μουσείο του Σολωμού και επιφανών Ζακυνθινών που είναι στην πλατεία του Αγίου Μάρκου. Εξίσου σημαντικό είναι το Μεταβυζαντινό Μουσείο, που βρίσκεται στην πλατεία Σολωμού. Ακόμα μια ευχαριστώ επίσκεψη θα είναι αυτή Μουσείο Γρηγορίου Ξενόδουλου στη περιοχή της Φανερωμένης, καθώς και στο Αγροτικό Μουσείο, το οποίο είναι στα Πηγαδάκια. Ενδιαφέρον έχουν το Ναυτικό Μουσείο Επτανήσου, που βρίσκεται στη Μπόχαλη και το Μιλάνειο Ναυτικό Μουσείο, το οποίο είναι στο Τσιβιλί.

Στο λόφο πάνω από την πόλη βρίσκονται τα ερείπια του βενετσιάνικου κάστρου. Η περιοχή λέγεται Μπόχαλη και είναι από τα παλαιότερα προάστια που κατοικείται από τα αρχαία χρόνια. Έχει θαυμάσια θέα προς την πόλη. Ανηφορίζοντας από την πλατεία του Αγίου Μάρκου προς τη Μπόχαλη συναντάμε τον Άγιο Γεώργιο των Φιλικών μέσα στον οποίο έδωσαν τον όρκο οι Φιλικοί της Ζακύνθου μαζί με τον Κολοκοτρώνη και τον Νικηταρά.

Κοντά στο Κάστρο αξίζει να δείτε το λόφο του Στράνη στον οποίο ο Σολωμός εμπνεύστηκε τον ύμνο στην Ελευθερία.

Η Ζάκυνθος είναι γνωστή σ’ όλο τον κόσμο και για το Εθνικό Θαλάσσιο Πάρκο της.

Δημιουργήθηκε για την προστασία και διατήρηση των παραλιών κατοικίας της θαλάσσιας χελώνας Καρέτα – Καρέτα που αναπαράγεται στον πανέμορφο προστατευόμενο κόλπο του Λαγανά.

Κάθε χρόνο από 1^η Μαΐου μέχρι 31 Οκτωβρίου λαμβάνονται μέτρα προστασίας που η παράβλεψή τους τιμωρείται με πρόστιμο.

Ο κόλπος χωρίζεται σε 3 περιοχές. Στην περιοχή Α που οριοθετείται με σφαιρικούς σημαντήρες κίτρινου χρώματος που γράφουν Α, απαγορεύεται η κίνηση παραμονή και αγκυροβολία κάθε σκάφους, καθώς και η αλιεία. Η περιοχή Α βρίσκεται στο Ανατολικό τμήμα του κόλπου.

Στις περιοχές Β και Γ που βρίσκονται στο κεντρικό και Δυτικό τμήμα του κόλπου αντίστοιχα και επισημαίνονται με κωνικούς κίτρινους σημαντήρες που γράφουν Β ή Γ, απαγορεύεται η κίνηση σκαφών με ταχύτητα πάνω από 6 κόμβους.

Ο κόλπος του Λαγανά είναι ένα από τα τελευταία καταφύγια της χελώνας στη Μεσόγειο. Τα θέαμα μιας χελώνας τσακισμένης από την προπέλα ενός σκάφους, παρά τις απαγορεύσεις, δεν είναι σπάνιο γι’ αυτό να προσέχετε πάρα πολύ.

Το περιβόητο Ναυάγιο ξεπερνάει το μύθο του. Παρόλη τη φασαρία την πολυκοσμία, τα σκάφη που συνωστίζονται σε τέτοιο βαθμό, (μια τυπική μέρα του Αυγούστου σαν αυτήν που το επισκεφτήκαμε εμείς), που πρέπει να προσέχεις για να μην χτυπήσει το σκάφος σου πάνω στα άλλα πλεούμενα, το Ναυάγιο είναι εκεί! Σε περιμένει, απόκοσμο, γοητευτικό, απερίγραπτα όμορφο. Ένα σκουριασμένο πλοίο, ξεβρασμένο σε μια απίστευτη κάτασπρη αμμουδιά με βαθυγάλανα νερά, κάτω από λευκούς απόκρημνους βράχους. Η εικόνα είναι τόσο δυνατή που όλος ο κόσμος, οι φωνές, ο χαμός εξαφανίζονται. Το Ναυάγιο βρίσκεται στη δυτική πλευρά του νησιού. Η παραλία πήρε το όνομά της από το πλοίο που μεταφέροντας λαθραία τσιγάρα, ναυάγησε εκεί το 1983. Η δεύτερη δυνατή εικόνα που δεν ξεχνιέται από τη Ζάκυνθο είναι οι Γαλάζιες Σπηλιές της. Βρίσκονται στη βορειανατολική άκρη του ακρωτηρίου Σκινάρι. Δίπλα στις βραχώδεις ακτές υπάρχουν σπηλιές με απίθανες αποχρώσεις του γαλάζιου και πέτρινες καμάρες που οδηγούν στη μεγαλύτερη σπηλιά απ΄ όλες. Οι αποχρώσεις ανάμεσα στο σμαραγδί και το γαλάζιο εναλλάσσονται παίζοντας με τις ακτίνες του ήλιου και δημιουργούν μία παλέτα χρωμάτων σαγηνευτική.

Υπέροχα σμαραγδένια νερά έχουν και οι περίφημες Σπηλιές του Κεριού που βρίσκονται στο νότιο μέρος του νησιού. Εκεί μπορείτε να θαυμάσετε τις Καμάρες του Μαραθιά, τα γεφύρια που σχηματίζονται από τους βράχους πάνω από τη θάλασσα.

Οδηγίες προς ναυτιλλομένους

Δεν περιμένετε από μένα βέβαια να σας σώσω από όλους τους πιθανούς κινδύνους. Οι περισσότεροι έχετε ένα καλό GPS ή ένα Πορτολάνο να συμβουλεύεστε, ελπίζω.

Σε γενικές γραμμές η ναυτιλιακή κίνηση είναι μεγάλη στα ανατολικά και νότια παράλια του νησιού.

Το λιμάνι της Ζακύνθου, (τηλέφωνο Λιμεναρχείου 2695 028117-8) παρέχει ασφάλεια με όλους τους καιρούς εκτός των ΝΑ.

Έχει όλες τις ευκολίες ενός μεγάλου λιμανιού. (Μπορείτε να δέσετε στη δεξιά πλευρά μπαίνοντας του μόλου). Προσοχή στον επικίνδυνο ύφαλο Δημήτρης!

Καλά αγκυροβόλια για την καταφυγή των σκαφών εκτός του λιμανιού της Ζακύνθου είναι στις Βόρειες ακτές. Το λιμάνι του Αγίου Νικολάου στο Σκινάρι, προσοχή στη Β είσοδο υπάρχει επικίνδυνος βράχος. Παρέχονται βασικές ευκολίες όπως και στις Νότιες ακτές στο Λιμενίσκο Κερί.

Διασκέδαση, φαγητό, τοπικά προϊόντα.

Στη Ζάκυνθο υπάρχει η δυνατότητα διασκέδασης για κάθε γούστο.

Μπορείτε να βρείτε κέντρα με ζωντανή μουσική μοντέρνα, ή παραδοσιακή νησιώτικη. Υπάρχουν πολλά μπαράκια με ελληνική και ξένη μουσική καθώς και ταβέρνες με καντάδες. Δοκιμάστε το κοκκινιστό κουνέλι, το στιφάδο, το λαδοτήρι και το νοστιμότατο Ζακυνθινό χοιρομέρι.