Κολυμπώντας με δελφίνια… Η μέθοδος θεραπείας και τα οφέλη για την υγεία
Σύμφωνα με παγκόσμιες μελέτες, η κολύμβηση με τα δελφίνια έχει παρατηρηθεί πως ενισχύει τη δημιουργική έκφραση και την επικοινωνία, αλλά και τη θετική στάση απέναντι στα γεγονότα και τις δυσχερείς καταστάσεις που αντιμετωπίζει ο σύγχρονος άνθρωπος, καθώς επίσης και συμβάλει στην εξομάλυνση ιατρικών προβλημάτων και συνδρόμων, παράλληλα βέβαια με την απαραίτητη ιατρική παρακολούθηση.
Η θεραπεία μέσω της κολύμβησης με δελφίνια ή αλλιώς, δελφινοθεραπεία, αποτελεί ένα πρόγραμμα αποκατάστασης ατόμων, το οποίο ξεκίνησε τη δεκαετία του 1950, χάρη στις έρευνες του Dr. John Lilly, σχετικά με την επίδραση των δελφινιών σε άτομα με αναπηρίες. Από τα τέλη της δεκαετίας του 1970 και μετά, οι έρευνες επικεντρώθηκαν ακόμη περισσότερο στη θεραπευτική δράση της δελφινοθεραπείας με τον Dr. David Nathanson να μελετά περιπτώσεις ατόμων με σύνδρομο Down και την Dr. Ludmila Lukina σε πολλές άλλες μεθόδους αποθεραπείας.
Αρχικά χρησιμοποιήθηκε με στόχο την εξομάλυνση των συμπτωμάτων ελαφριάς ή μέτριας κατάθλιψης, αφού τα πρώτα δείγματα έδειξαν ότι συντελεί στην ενδυνάμωση του συναισθήματος της χαράς και της ηρεμίας του ασθενή.
Αργότερα, εφαρμόστηκε σε εντονότερα ψυχικά ασθενείς οργανισμούς και άτομα με ειδικές ανάγκες, με στόχο την ενίσχυση της αισθησιακής ικανότητας ασθενών, καθώς φαίνεται ότι έχει θετικά αποτελέσματα ως προς την ανακούφιση ψυχικών διαταραχών, όπως η νοητική υστέρηση, η διαταραχή ελλειμματικής προσοχής, η χρόνια κόπωση, ο αυτισμός, το σύνδρομο Down και το σύνδρομο Rett, αλλά και τα προβλήματα λόγου. Ακόμη, έχει εφαρμοστεί και σε άτομα προχωρημένης ηλικίας, τα οποία εμφανίζουν συμπτώματα άνοιας.
Πολύ σύντομα, η δελφινοθεραπεία εφαρμόστηκε σε ασθενής οι οποίοι έπασχαν από πολύ σοβαρές ασθένειες. Μεταξύ άλλων, συμπεριλαμβάνονται σωματικές διαταραχές, όπως ο καρκίνος, η σκλήρυνση κατά πλάκας, η μικροκεφαλία ή η υδροκεφαλία, η επιληψία, ο πόνος από κακώσεις νωτιαίου μυελού και η μυϊκή παράλυση.
Η συμβολή της θεραπείας έγκειται κυρίως στην ενδυνάμωση του συναισθηματικού κόσμου των ασθενών, αλλά ταυτόχρονα και του ανοσοποιητικού τους συστήματος, ώστε να ανταπεξέλθει ο ασθενής μακροπρόθεσμα στη διαδικασία της αποθεραπείας, συνδυαστικά πάντα με την υποστήριξη και τη συμμετοχή του θεράποντα ιατρού, καθώς και της ίδιας της οικογένειας.
Οι θεραπευτές ενθαρρύνουν τους ασθενείς να κολυμπήσουν στο νερό παρέα με τα δελφίνια και να τα αγγίξουν, παίζοντας μαζί τους και ελευθερώνοντας ταυτόχρονα το μυαλό και το σώμα τους από τις βασανιστικές σκέψεις και τις έγνοιες. Ανάλογα με τη κάθε διαταραχή και τον βαθμό της, οι θεραπευτές μπορούν να εργάζονται εξατομικευμένα πάνω στις συμπεριφορές, την ομιλία ή τις κινητικές δεξιότητες του ατόμου.
Η δελφινοθεραπεία συντελείται σε δύο στάδια. Το πρώτο στάδιο περιλαμβάνει κινησιοθεραπεία, λογοθεραπεία και εργοθεραπεία εκτός νερού. Εφόσον γίνει η προετοιμασία για την είσοδο στο νερό, ακολουθεί το δεύτερο στάδιο, το οποίο περιλαμβάνει τη θεραπευτική κολύμβηση, την εκμάθηση των νοηματικών συμβόλων και σινιάλων, την επαφή με το δελφίνι, το κολύμπι και το παιχνίδι στο νερό.
Τα δελφίνια, προκειμένου να επικοινωνούν μεταξύ τους σε αποστάσεις ακόμη και μέχρι οχτώ μίλια, εκπέμπουν υπέρηχους. Οι υπέρηχοι αυτοί λειτουργούν όπως τα αντίστοιχα ιατρικά υπερηχογραφήματα, τα οποία χρησιμοποιούνται για την υπόδειξη του είδους και του τύπου της ασθένειας.
Μέσω των υπέρηχων, φαίνεται πώς τα δελφίνια έχουν τη δυνατότητα να αντιλαμβάνονται και να εντοπίζουν το ιδιαίτερο ιατρικό πρόβλημα στο πάσχον ανθρώπινο σώμα. Έχουν επισημανθεί περιπτώσεις, κατά τις οποίες τα δελφίνια εντόπισαν από μια προβληματική εγκυμοσύνη σε γυναίκες – προς τις οποίες αντέδρασαν υπερπροστατευτικά, όπως θα έκαναν και για κάποιο δικό τους μέλος – μέχρι και κακοήθεις όγκους σε ανθρώπους που κολυμπούσαν μαζί τους, στους οποίους υπέδειξαν το πρόβλημα, με τον δικό τους μοναδικό τους τρόπο.
Οι υπέρηχοι που παράγει το ίδιο το δελφίνι, όπως δείχνουν μελέτες, μπορούν να προκαλούν σε κάποιες περιπτώσεις ενδεχομένως και αλλαγές στη δομή των κυττάρων και των σωματικών ιστών του ασθενούς, υποβοηθώντας και ενισχύοντας τη βασική του ιατρική θεραπεία. Ασθενείς που έχουν συμμετάσχει σε δελφινοθεραπείες, παρουσίασαν σταθεροποιητικές τάσεις της πίεσης του αίματος, μείωση της αρρυθμίας και αύξηση των επιπέδων της σεροτονίνης του εγκεφάλου.
Οι αντιδράσεις των ασθενών έπειτα από την επαφή με τα δελφίνια καταγράφονται και τα αποτελέσματα αναλύονται μέσω ηλεκτροεγκεφαλογραφημάτων. Οι μέθοδοι περιλαμβάνουν νευρολογικές αναλύσεις, τηλεμετρικό έλεγχο των βιοανιχνευτικών κυμάτων, έλεγχο των ορμονών σε σχέση με την ανακούφιση του πόνου και άλλα.
Η δελφινοθεραπεία θεωρείται από πολλούς επιστήμονες ως μια αποτελεσματική συμπληρωματική μέθοδος, η οποία λειτουργεί ευεργετικά στην αντιμετώπιση σοβαρών σωματικών και νοητικών ασθενειών. Φυσικά, η παράλληλη ιατρική παρακολούθηση του ασθενούς είναι άκρως απαραίτητη, καθώς και η σύμφωνη γνώμη του θεράποντα ιατρού, προκειμένου να επέλθει το μέγιστο δυνατό αποτέλεσμα.
